آمهایی که بشدت بوی آدم میدهند

روزی بیخانمانی را دیدم که وقتی شخصی نانی به او داد بسرعت رفت روی پله های لب ساحل نشست و پرندگان را در سفره ناچیزش سهیم کرد. بسرعت جلو رفتم و از او عکس گرفتم تا این صحنه بینظیر را ثبت کنم . صحنه ای که بسیار شگفت انگیز و متفاوت با حال و روز خیلی از آدمهای دیگر ست

قلب بزرگ اين شخص سخاوتمند كه با خوراك ناچيزش سفره مهربانى براى پرندگان گرسنه پهن كرده بود خيلى حرفـهـاى شـنـیـدنـی و قابل تعمق براى دنیای یخ زده ما دارد . او با اینکارش به همه دلهایی که با جمله " من ندارم " بی تفاوتی هایشان را در برابر نیازمندان توجیح میکنند میگوید :

هی رفیق لازم نيست حتما ثروتمند باشي تا بخشنده باشى همينقدر كه انسان بودى با دست خالى هم میتونی سخاوتمندانه بخشنده باشی

آنروز بود که بیشتر از قبل فرق بین ثروتمندان فقیر و فقیران ثروتمند را فهمیدم . اميدوارم بتوانيم حرفهای مهم و انسان ساز این بیخانمان ثروتمند را بشنويم و هضم کنیم تا دنياى قشنگترى داشته باشيم

زیرا دنيا را الزاما كسانيكه امكانات زيادي دارند نميسازند.بلكه كسانيكه محبت زيادى دارند و به ارزشهاى انسانى معتقدند و هنوز هم بوی آدمیزاد میدهند .

حقیقت انکار ناپذیر اینست که دنیای ما بيشتر از فقر نان از فقر احساس و خشکسالی عاطفه و فقدان شرافت و کمبود انسانیت رنج ميبرد . باشد که هرکدام ما به اندازه یکنفر اینگونه فقر را از بین ببریم .

جليل سپهر