دیدن جای خالی آنانیکه بودند و دیگرنیستند خیلی سخت و درد آوراست و جای خالی شان را با هیچ کس و هیچ چیز نمیتوان پر کرد زیرا خدا از هر شخصی فقط یکنفر آفریده. تنها راه تحمل کردن نبودنشان اینست که بیاد اوقات خوشی که درکنارمان بودند عمیقا شکرگزاری کنیم واز خداوند برای وجودشان قدردان باشیم . و ازیادآوری نیکویی هایشان انگیزه ای برای نیکو بودن برای دیگران بگیریم . دوست عزیز قرارنیست کسانی که با بودنشان بما شادمانی دادند با خاطراتشان این شادی را ازما پس بگیرند . نگذارید آنانیکه با بودنشان مارا تشویق به بلند شدن کردند نبودنشان ما را زمین بزنند . بیایید « غم روزهای نبودنشان » را با یادآوری مهربانی هایشان در حضور خدا به « شادی روزهای بودشان » تبدیل کنیم .
جلیل سپهر
Comments