آهای گلوله ها گلها را پرپر نکنید

گلوله ای که این روزها بعنوان عملیات دفاع از لوله تفنگ ها شلیک می شود، نژاد و ملیت نمی شناسـد و برایش اسم و دلیل اهمیتی ندارد. ثمره شلیک گلوله، بدون شک به خاک و خون انداختن و به آتش و خاکستر کشاندن است.

بنابراین عجیب نیست که از لوله تفنگ و توپ نـهراشک و ناله، و درد و رنج و مصیبت جاری شود و دیگر هیچ صدایی از قربانیان باقی نماند که گوشی آن را بشنود و هیچ صحنه ای که کسی آن را ببیند

ولی حافظه تاریخ محوشدنی نیست. تاریخ این حقیقت نادیدنی را که عده ای به نام دفاع با شلیگ گلوله هایشان «چشمه مرگ» را جاری کردند و طراحان جنگ برایش مدال هم گرفتند، را ثبت می کند. ومینویسد که بنام دفاع ازخاک چه انسانهای بی گناه و بی دفاعی به خاک افتادند و ستیزه جویان و جنگ طلبان چه برسرانسانیت آوردند

اما خدا جهانیان را با رنگ و ملیت و نژاد ترک و ارمنی و فارس و عرب و آسیایی و شرقی و غربی نگاه نمی کند.

او کلمه صلح آمیزش عیسی مسیح را بعنوان پادشاه صلح جهانی برای همه ملیت ها و نژاد ها فرستاده و به نفع هیچ کسی، حقوق هیچ کسی را نادیده نخواهد گرفت، زیرا تنها او خالق همه مخلوقات است.

در این روزها با دلی محزون از آن چه در جهان آشوب زده ما می گذرد، دعا می کنم که دست خدا دراز شود و از مردم بی دفاع و بی پناه حمایت کند و نگذارد دیگر گلوله ای،

گلی را پرپر کند، آمین.

جلیل سپهر