خرسهای قطبی روزانه چندین کیلومتر راه میروند تا خوراک پیدا کنند اما وقتی بزرگتر شدند به تجربه میفهمند با زیاد راه رفتن بر روی یخ و برف هیچ گونه غذایی پیدا نمیکنند بلکه غذای آنها در زیر یخ هاست .
پس بدنبال سوراخی میگردند که شیرهای دریایی مجبورند برای نفس کشیدن از آنجا بیرون بیایند . خرسها کم کم بطور غریزی میفهمند که با صبر و متانت و بدون غر زدن و نعره کشیدن و ناله کردن ساعتها بالای سر آن سوراخ بدون کوچکترین حرکتی بایستند تا شیرهای دریایی بیرون بیایند و همینکه احساس میکنند آنها به سوراخ نزدیک میشوند با تمام قدرت آماده شکار میشوند و برای چندین روز دلی از عزا در میآورند .
ما هم گاهی با تلاشهای بی ثمر انسانی در جاهای اشتباهی بدنبال برکات خدا میگردیم . زیاد تلاش میکنیم . دائما غر میزنیم .ناله میکنیم و به هر دری زده و از زمین و آسمان مینالیم . در حالیکه برکات خدا در زیر پای ماست و باید مکان خاصی که میتواند برکت خدا در زندگی مان جاری شود را پیدا کنیم و بایستیم و با صبر انتظار بکشیم .
باور کنید وعده برکات و نیکویی و رحمت های خدا برای تزئین کتابمقدس و موضوع سخنرانی واعظین و تدریس معلمین نوشته نشده . بلکه برای جاری شدن در زندگی منتظرین خداست . و حتما تحقق خواهد یافت اگر در جایگاه مناسب خود در خداوند بایستیم .
جلیل سپهر
Comments