ایمان عمل ست نه یک عنوان

خدا بیشتر از مقام ما به ایمان ما احترام میگذارد

زیرا مقام ما رابطه شخصی ما با خداست

در رابطه شخصی با خدا و مقام ارزشمندی که به ما بخشیده هیچ مشکلی نداریم که مجبور باشیم تحملش کنیم. او نیکویی مطلق ست وهمه اقتدارش را درجهت بنا و تسلی و بهروزی و سعادت ما بکار میبرد. ولی ایمان ما رابطه عمومی ما با انسانهاست .

انسانهایی که الزاما همیشه خوب و عاری از خطا و مورد پسند و گاهی هم قابل تحمل نیستند. بنابرین خدا به نوع رفتار ما با دیگر انسانها مینگرد نه به نوع رفتار خصوصی مان با خودش و نه به عنوان و اسم و مقامی که داریم

ایمان الهی چقدر کلیسا رفتن و دعا کردن و سرود خواندن و کتابمقدس حفظ کردن نیست. ایمان الهی یعنی چگونه در برخورد با افراد منفی رفتار مثبتی داشته و بتوانیم در شرایط نامناسب زندگی واکنش مناسبی نشان بدهیم

لطفا اگر میگویید "من فقط با خدا هستم و با هیچکس ارتباطی ندارم " همین امروز تجدید نظر کنید . زیرا استعداد و قابلیت های شما تنها در صحنه ها و برخورد با دیگران شکوفا میشود. آرامش در طوفانها دیده میشود . نور در تاریکی ها معنی پیدا میکند و ستاره ها را فقط در شبها میتوان دید. عیار طلا با ساییدن بر سنگ محک معلوم میشود . و ادعای ایمان هم در عمل ثابت میشود نه در خلوت و تنهایی

کلام خدا میگوید

" دعای شخص عادل در عمل قوت دارد"

( یعقوب 5 : 16 )

در عـمل قـوت بـود بسـیار عـادل را دعا

ورنه بی اعمال وردست هر دعایت نی دعا

بهره از ایمان نگیری در هزاران روز عمر

گر نشینی کنجی و دائـــم بگویی ربــنـا

حرف را در قالب طرح و عمل گوینده باش

ورنه با صدها دعـایت میـشوی اهـل فـنـا

شعر سروده شده در تهران

خرداد سال 1358

جلیل سپهر