جنگ و صلح

چقدر باعث درد و رنج ست دیدن صحنه های دردناکی که در گوشه و کنار دنیای شرارت زده مان اتفاق میافتد و هر روز درجایی جنگی به دلیلی نفرت انگیز و طمع کارانه و خودخواهانه برپا میشود

بعضی بنام دین و خدا . مردم بیدفاع را رگبار بسته به خاک و خون میکشند

بعضی بنام آزادی. دختران و زنان و بچه ها را گروگان گرفته اسیر میسازند

بعضی بنام دفاع از مظلومین. غیر نظامیان مظلوم را قتل و عام میکنند

بعضی بنام حقوق بشر . ابتدایی ترین حقوق انسانها را علنا نادیده میگیرند

بعضی بنام حفاظت جان مردم . آنها را سپـر دفاعی سلاح هایشان میکنند

بعبارتی با "هدف" مورد پسند شان "وسیله" کشتار شان را توجیه میکنند

کلام خدا میپرسد

از کجا در میان شما جنگ ها برپا میشود ؟

آیا جنگ بخاطر لذت های شما نیست ؟

آیا جنگ بخاطر طمع ورزیدن شما نیست ؟

آیا جنگ بخاطر حسادت کردن شما نیست ؟

آیا جنگ بخاطر ندانستن رویای خدا نیست ؟

( یعقوب 4 : 1 تا 3 )

عده ای مانند زالو خون آشامند و از خون غرق لذت میشوند

عده ای خودخواه ند به منابع و منافع دیگران طمع میورزند

عده ای تن پرورند. به موفقیت و پیروزی دیگران حسادت میکنند

عده ای هم هیچ ایمانی به طرح صلح الهی برای خلقت ندارند

درمان چیست ؟

جنگ با یک جمله شروع میشود " حفظ منافع شخصی "

و یا یک جمله به پایان میرسد " حفظ منافع عمومی "

بنابرین هر وقت حق زندگی کردن دیگرانرا به اندازه حق زندگی کردن خودمان ضروری . مهم . ارزشمند و حیاتی دانستیم آنوقت جنگ ها به پایان میرسد . این اساس تعلیم عیسی مسیح برای ایجاد صلح جهانی است که دیگران را بهتر از خود بدانیم تا هیچ دلیلی برای جنگ نداشته باشیم زیرا صلح مسیحی فقط جنگ نکردن نیست بلکه " دلیلی برای جنگیدن نداشتن " است

کلام خدا میگوید

هیچ کاری را از راه تعصب و خودخواهی و تکبر انجام ندهید بلکه با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.( فیلیپیان 2 : 3 )

به امید خاموشی آتش جنگ و نفرت . آمین

جلیل سپهر