خداحافظی دوستداشتنی

عیسی در حین برکت دادن شاگردان از ایشان جدا گشته و به آسمان صعود نمود

( لوقا 24 : 51)

همه خداحافظی ها همراه با غم و اندوه ست . مخصوصا خداحافظی با کسیکه بطور خاصی برایت عزیزست و احساس میکنی آخرین خدا حافظی باشد . یعنی خداحافظی با غروبی که دیگر امیدی به طلوعش نیست

اما جالب ست وقتی عیسی بعد از سه سال و نیم مشارکت شبانه روزی با شاگردانش خدا حافظی کرد آنها نه تنها غمگین نشدند بلکه او را پرستش کرده و با خوشی عظیم به خانه بازگشتند و پیوسته در معبد خدا را پرستش میکردند . ( لوقا 24 : 52 و53 ) چــــرا ؟

چون میدانستند که این خداحافظی پایان یک دوره است نه پایان یک رابطه .صعود مسیح خداحافظی با شخصیت های ضعیف و ترسو و متزلزل دوران شیرخوارگی و طفولیت شاگردان بود

آنها بزودی بوسیله روح القدوس لبریز شده و به شخصیت های بالغ و توانمندی تبدیل شدند و قادر بودند در هر جا و در هر وضعیتی شــاهــد اعمال عجیب خداوند باشند و کارهای عظیمی که به گسترش ملکوت خدا در نسل خودشان انجامید را انجام بدهند

دعا كنیم ما نيز از فيض چنين خداحافظی مهم و اجتناب ناپذیر با دوران ضعف و طفولیت روحانی خود محروم نمانيم . زيرا بدون خداحافظي با دوران شير خوارگي روحاني هرگز نمیتوانیم دوران گوشت خواری و بلوغ روحانی را شروع كنيم

جلیل سپهر