خدا یار نیمه راه نیست

برکام خشک ما به حقارت نظر مکن ما هم رفیق ساغر و پیمانه بوده ایم ای عاقلان به لذت دیوانگی قسم ما هم شکسته خاطر و دیوانه بوده ایم . روزگار اینطور چرخید که هر ایرانی امنیت خانه پدری و بوی نان داغ سفره و قل قل سماور همیشه روشن مادری که با صبوری چای در استکان میریخت و با نعلبکی و قندان جلومان میگذاشت را از دست بدهیم چه آنانیکه در خانه ماندند و چه آنانیکه بناچاری عزم غربت و تبعید ناخواسته کردند . این عکس مربوط به روزهای بلاتکلیفی در استانبول ترکیه است . روزهایی که نه میدانستیم چرا اینجاییم ؟ و نه میدانستیم کی و به کجا باید برویم ؟ اما یک چیز را در آنرزوها یقین داشتیم که خدای ما زنده است و ما را فراموش نکرده و رهاننده مان عیسی مسیح ما را در نیمه راه بیابان سرگردانی بحال خود رها نمیکند این عکس را بعنوان پیغامی برای شما عزیزان در نیمه راه پناهندگی در ترکیه و یا هرکجا که هستید گذاشتم تا بگوییم در دوران بلاتکلیفی بهترین ومفید ترین تصمیم اینست که ابتدا تکلیف تان را با ایمان و باورتان معلوم کنید . خدای ما خدای نیمه راه نیست او امانت جان شما را تا به آخر راه حفظ میکند و شما را به صبح سفید میرساند بشرطی که بوسیله امید تا به صبح سفید دوام بیاورید کی خدامیخواهد شما را از این شرایط بیرون ببرد ؟ نمیدانم . ولی با 45 سال تجربه قدم زدن با او یقین میدانم که خدا هرگز در وعده هایش تاخیر نمیکند جلیل سپهر