فاصله بین کاچی و حلوا

مردم دو نوع غذا برای ما می پزند كه هيچ كدامش را ما نمی خوريم.

نوع اول كاچی است ، کاچی را موقع بدنیا آمدنمان درست میکنند و مادرمان که تازه زایمان کرده آن را می خورد و ما اصلا نمی خوريم .

نوع دوم حلوا است. حلوا را موقع ترحيم مان می پزند و اینرا ديگران مي خورند، و باز هم ما نمی خوريم، هر چند كه هر دو را هم به خاطر ما می پزند.

زندگى واقعی فاصله بين همين دو نوع غذای كاچی و حلواست.نوع خوراكى كه ما بعنوان غذای روح و روان در فاصله بين كاچی و حلوا می خوريم نوع زندگى ما را مشخص می كند. بنابرين باید هنر تغذيه روحی خوب را بياموزيم تا زندگی سـالمی داشته باشيم.

مسيح فرمود: “من نان حقيقی هستم ، من آب حيات هستم.” و اين را عملا در زندگی خصوصی، رفتار عمومی، نوع تفكر، تعليم و تأثيراتی كه بر زندگی افراد در هر عصری گذاشته است ثابت كرد.

لطفا مواظب خوراک های بظاهر خوشنما و دلپذیر و دانش افزا در عین حال غیر واقعی و تقلبی عالمان کهنه کار دیروزی و استادان نوظهور امروزی با انواع مارك های فريبنده باشيد. كه با خدعه ، نیرنگ ، فريب و دروغ مصلحتی بازار بسیار داغی دارند .

کاچی و حلوای اول و آخر راه را فراموش کنید . مسئول تغذیه بین این دو خوراک شمایید . نه افرادی که ادعای آشپزی میکنند .

جليل سپهر