نشسـتـن بر روی صندلی شکسته‌ای که می‌بینیم دارد فــرو می‌ریزد
دل به دریـــــا زدن نیست.
شـهامت و ریسک‌کردن نیست.
فروتنی و از خودگذشتگی نیست.
تلاش برای ادامـــه زنــدگی نیست.
سـاده لـوحـانه، اعتماد داشـتن نیست.
نفهـمـیـدین و نـدانسـتن حقـیـقـت نیست.
در افــق عشــق کـسی محـوشــدن نیست.
صبرو تحمل به امیدِ درست شـدن هم نیست.
بلـکه: نشستن بر روی صندلی‌ای که می‌بینید شکسته است حماقت محض است. دقیقا مثل اعتماد کردن به افرادی‌که رفتار، زندگی و ثمرات قول‌هایـشان رسماً از دور فـریاد می‌زند: برای فریب دادنت به تو نزدیک شده‌ام و شما با این‌که می‌بینید باز هم سکوت و اعتماد می‌کنید و اینرا به حساب فروتنی و ساده دلی ومظلومیت و ایماندار بودنتان می‌گذارید.درحالیکه اصلا اینطورنیست
درکلام خدا فریب خوردن یک فضیلت اخلاقی نیست. بلکه برعکس نقطه ضعف شخصیتی است
افسسیان 5: 6 می‌فرماید: مواظب باشــید هیچکس شــما را فریـب نـدهـد
بنابراین همه را دوست داشته باشید، به همه محبت کنید ولی اعتماد کردن به دیگران را از دست احساساتتان بگیرید و به دست مکاشفه روح خدا - مشورت با مشاورین صلاحیت دار و میوه و ثمره ادعاهای افـراد بسپارید
جلیل سپهر
Comments