شعری از کشیش جلیل سپهر در باب رستاخیز مسیح: قیام از مردگان
بهاران آمـد و عـالم هـمه يكـسر گلـستان شـد
نگر كـن بلبل عاشق بسوي باغ و بستان شـد
زمين پوشيده شد از گل به مثل فرش كاشاني
نمـاي بـاغ را بـنگر عجـب سـنبل فراوان شد
زمين نو شد ز فروردين در اين ميلاد عطر گل
بيا ارديبهـشتـش بين كه صد لالـه نمايان شد
ز كـوچـه بـاغ شـهر مـا نسـيم كـاه گـل آمـد
زمين بوسيد باران را اسير اشـك بـاران شـد
فـغان عاشـقا طـي شـد ز سـرمـاي زمستاني
بهـار آمــد بهـار آمــد زمــان عشـق يــاران شد
بگـستر بـلـبـل عـاشـق بساط عيش پنـهان را
در اين محفل دمي بنگر مكان ماه رويان شـد
به محراب مي و ساقـي نماز عشق برپـا كـن
به قبر خالي اش بنگر كه حاجتبخش مستان شد
زچشـم نـافـذ شـيطان نـشد يك دم بشر پنهان
قيام از مردگانش بين كه خار چشم شيطان شد
در عيـسي روزگـار نو بـود ممكن به مشتاقان
قـيامـش در هـمه عالـم دواي درد انـسان شـد
نوشته: کشیش جلیل سپهر
شعر کریسمس: این چه غوغاست
این چه غوغا است که در قافله برپا شده است
این چه شور است که در سینه هویدا شده است
این چه عشقی است که مجنون همه شب تا به سَحَر
سر به مِحرابِ دل و دامنِ لیلا شده است
این چه موجی است که تا پنجه به دریا افکند
دُرِّ گم گشته بُرون از کف دریا شده است
این چه یاری است که تا پرده ز رُخسار دَرید
عالمی در طلبش غرق تمنا شده است
این چه نوری است که از تابش آن دیده کور
باز گردیده و چنین روشن و بینا شده است
این چه طرحی است بر این گنبد مینا ز ازل
که جهان غافل از این حل معمّا شده است
سِرِّ این راز سپهر از دل بیگانه مپرس
کشف این راز به میلاد مسیحا شده است
چون خدا قافله بی قافله سالار بدید
به جهان آمده در صورت عیسی شده است
شعری از کشیش جلیل سپهر
شعری از کشیش جلیل سپهر: ساقی افسونگر
شعر زیر را تقدیم میکنم به تمام عاشقانیکه که درسیاهچالهای جبر و
تحمیل کلیشه های دیکته شده موروثی و در لابلای چرخ دنده باورهای از قبل تعیین و تلقین شده توانستند عاشق بشوند. و تقدیم میکنم به آنانیکه به کمک بالهایی از جنس رویا بر حصار محکوم شدن ها جهـیدند و درکوچه باغهای خانه دوست پرواز کردند و گل عشق را درظلمت اجتناب ناپذیرشب با نور رویاهایشان آبیاری میکنند. بله عاشقان آدرس درست است خانه دوست همین جاست
اسم صاحبخانه محبت است رساله اول یوحنا 4 : 8
انگیزه اش عشق است انجیل یوحنا 3 : 16
ودلیلش انتخاب دلخواهانه صلیب جلجتاست انجیل یوحنا 10 : 18
عاشقان عشـقتـان مبارک و رویا یتان گوارا باد
سـاقـی افـسونــگر
ســـاقی افســـونگری بـا بـــاده افســــونـم نمود
رخ نـمایـــان کرد و در آن چـهره مفــتـونم نمود
بــا رخ زرد از ریــای زاهــد ظــاهــر پــرســـت
راهــی کــویـش شـدم چـون لالـه گلــگونـم نمود
جام خــالی در کــف و خالی ز رمـز و راز عشق
درس عشــقم داد و با یک بــاده افـــــزونم نمود
بـا کمنــد دیــو و زهــد زاهــد افتــادم بـــه چـــاه
تــار زلفــش چــون کمـند از چــاه بیـرونــم نمود
درد بـــی درمـان و زخـم نـا رفیـقـان چـــاره کرد
مـرهــمـی بــر سیــنه پـر درد و پــر خـونـم نمود
بـا طلب گفـتم بنوشان جـرعـه ای از شـرب نـاب
بـا شــراب صـد قــدح مغـروض و مدیـونـم نمود
بـر صلـیــب جـلـجـتا شـیـرین صفـت لیـلی مقـام
گـه چـو فـرهــادم نمود و گـه چـو مجـنونـم نمود
شعری از کشیش جلیل سپهر
سروده ای از برادر نوید
می توان رنگ رخش در خواب دید می توان روی مهش در آب دید
می توان از سرخی رخسار او در نگاهش روی آن دلدار دید
می توان در آن شب بی انتها شام آخر، شادی دیدار دید
می توان از اشک خون باران او عشق رفتن در پناه یار دید
می توان از آن سحرگاه خزان گل شکفتن در صفای یار دید
می توان از نور آن چشمان کور پرتوی زیبای آن اسرار دید
می توان در آن نفسهای گران حس بودن در کنار یار دید
می توان از حسرت یاران او روی بخشسش در نگاه یار دید
نوید مهر ماه ۹۵