انتخاب در برابر آدمهای ناسپاس

دو انتخاب در دنیایی که

خصلت انسانهایش جایـز الخـطا بودنست

طبیعت آدمهایش ناسپاسی و قدر ناشناسی ست

فضـیلـت اخـلاقی اش دروغ مصـلـحتـی گفـتـن ست

استراتژی رابطه هایش خدعه و نیرنگ و فریب دادن است

مهارتهای گفتاری اش زیبا سازی و تزیین کلمات کلیشه ای است

در چنین دنیایی انتظار خطا ندیدین و توقع قدردانی کردن و راستی و صداقت و حقیقت شنیدن از اکثر آدما انتظاری بیهوده و مایوس کننده و زجــر آورست .

در این شرایط دو تصمیم میتوان گرفت .

یــا دور خودمان حصار بکشیم و رابطه ها را قطع کرده منزوی بشویم

یــا قانون " ببخش و نادیده بگیر و زندگی ات را بکن " را فرا بگیریم

زیرا نداشتن روح " بخشیدن مقصرین" در این روزگار یک فاجعه ست. بخاطر همین عیسی مسیح گفت : خطاکارانت را نه هفت بار بلکه " هفـتاد مرتبه " هفت بار باید ببخشی. ( متی 18 : 21 ـ 22 )

یعنی باید شخصی که 490 مرتبه بما خطا کرده است را ببخشیم ؟

آیا پررو نمیشود؟ آیا فکر نمیکند ضعیفیم و قدرت دفاع از خودمان را نداریم ؟

کسی که رفتار اشتباهی کرده حتما هم فکر اشتباه خواهد کرد. فکر او مهم نیست. مهم اینست که باید طبیعت ما به "بخشیدن مقصرین" تبدیل شود و این تمرین زیادی میخواهد.

فرض کنید وقتی از ابتدای تولد تا بحال همه کارها را با دست راست انجام داده اید حالا بخواهید با دست چـپ انجام دهید خیلی سخت ست. مگر اینکه صدها مرتبه انجام دادن کار ها را با دست چپ تان تمرین کنید.

همینطور ما نیز که یک عمر به خصلت نبخشیدن یا کینه داشتن و شاید هم انتقام گرفتن از خطاکاران عادت کرده ایم حالا برای بخشیدن آنها احتیاج داریم " هنر بخشیدن " را حداقل 490 مرتبه تمرین کنیم . زیرا تنها طریق بخشیده شدن خطای مان . بخشیدن خطای دیگران ست . ( مرقس 11 : 25 )

جلیل سپهر