وقتی دلت در کار نیست دستت هم بکار نمیچسبد آن وقت مجبوری بگویی : دیوار کج ست ، دنیا خرابست ، فرصت نیست ، شانس ندارم ، دستم نمک ندارد . قدرم را نمیدانند ، بختم سیاه است و ده ها دلیل دیگر .
کلام خـدا میگوید در زمان نحمیا تمام دیوارهای فرو ریخته شده و دروازه های در هم شکسته شهر اورشلیم فقط در 52 روز مثل اولش ساخته شد. (نحمیا 6 : 15)
سوال اینست که چطور اینهمه کار عظیم و مهم در 52 روز به اتمام رسید؟ مگر مخالف نداشتند ؟ مگر کمبود وقت نداشتند ؟ مگر دشمنانی که توطئه میکردند نداشتند ؟ البته که داشتند. ولی رمــز موفقیت آنها دو چیز مهم بود.
اول اینکه دل همه آنها در کار بود. بعبارتی همه دلبسته بودند ( نحمیا 4 : 6) دوم اینکه ایمان داشتند کارشان مهم و عظیم و ارزشمند ست (نحمیا 6 : 3 )
اگر دلت در کار باشد یعنی انگیزه قوی داشته باشی و کاری که انجام میدهی را خیلی مهم و عظیم و ارزشمندبدانی آنوقت با حداقل امکانات حداکثر خلاقیتت را نشان خواهی داد و در کمترین زمان بیشترین ثمر را خواهی داشت
برای موفقیت و پیشرفت در زندگی فکری بحال دل و انگیزه درونی تان بکنید . شانس و اقبال و بخت بهانه و توهم است . وقتی انگیزه داشته باشی و اهمیت کار را بدانی آنوقت اقتدارى در تو بوجود میآید که ترا به حرکت در میآورد و خودت وسایل و فرصت ها را خلق خواهی کرد .
جلیل سپهر
ความคิดเห็น