جوانی تازه شده

این بد شانسی نیست نوک قلمی که می نویسد ساییده شود این بدبختی نیست اتومبیلی که در حرکت است، بنزینش تمام شود این بد بیاری نیست کفش و لباس شیکی که می پوشیم کثیف شود این بداقبالی نیست که در زناشویی اختلاف نظر داشته باشیم این بدسـرشتی نیست که در زندگی مرتکب اشتباه شویم‎ اینها طبیعی ترین نشانه های زندگی در حال حرکت است، نه به بن بست رسیدن. آنچه ما را به بن بست می رساند این است که حاضر نباشیم مداد ساییده شده را دوباره بتراشیم، اتوموبیل خالی را دوباره بنزین بزنیم، لباس کثیف را دوباره بشوریم و در مورد اختلافات زناشویی بدون بررسی و دعا و مشورت و تجدید نظر کردن نتیجه گیری کنیم ، و در نهایت حاضر نباشیم اشتباهات خود را اصلاح کرده و از آنها وسیله ای برای موفقیت بسازیم.

در زندگی بر اساس باورهایتان هیچگاه ‎از خسته شدن جسم . خرد شدن اعصاب. سر رفتن حوصله و گاهی جریحه دار شدن احساس تان نترسید . اینها بمعنی اینست که شما در وسط صحنه زندگی هستید نه در حاشیه. احساس درد و رنج یعنی موجودیت شما حقیقی است و نه مجازی . و تا بطور حقیقی وجود دارید فرصت هرگونه تغییر و تبدیلی وجود دارد .

دوست عزیز همانطور که مداد برای قابل استفاده بودن نیاز به تراش خوردن دارد و تراشیدن مداد، آن را دوباره تازه می سازد، همینطور رفتن بحضور خدا نیز ما را با الزام روح القدس می تراشد به وسیله کلامش ما را بنا میکند و در پرستش صیقل می دهد، و جانمان را دوباره تازه می گرداند. ‎ مزمور ١٠٣ آيه ٥ می گوید: “خـدا جان ما را با نیکویی سیر می کند تا جوانی ما مثل عقاب تازه شود.” آمین. جلیل سپهر