وقتی شخصیت موفقی می‌بینیم آرزو می‌کنیم که کاش جای او بودیم. ولی زحمات و عبور از دره های ناهموار و کوههای سخت و تلاش خستگی‌ناپذیر و جنگ‌های روحانی و زخم برداشتن آنها را نمی‌خواهیم تجربه کنیم. اکثر ما اغلب مانند کودکان فقط خامـه روی کیک دیگران را دوسـت داریم.
همچنین وقتی افراد موفق از دنیا می‌روند افسوس می‌خوریم که چرا چنین شخصی رفت و با حسرت می‌گوییم: هرگز کسی مثل او نخواهد آمد.انگار معتقدیم موفقیت شکل و فـرم خاصی دارد که مخصوص افـراد خاصی هست و ماهم فقط صحنه پـرکن، سیاهی‌لشکرهستیم چون هرگز نمیتوانیم مـثـل آن اشخاص بـشویم .این طرز تفکر بزرگترین لعنت فلج کننده است که بیشتر از همه جانواران وحـشی، تصادفات، جنگ، زلزله، سیل و ویروس و مرض‌ها، قـربانی می‌گیرد .
در این طرز تفکر جهنمی:
یا باید مانند مریلین مونرو باشم یا اصلاً خوشگل نیستم.
یا باید مانند جورج کلونی باشم یا اصلاً خوش‌تیپ نیستم.
یا باید مانند مایکل جـردن باشـم یا اصلاً بسکتبالیـست نیستم.
یا باید مانند راکفلر و بیل گیت باشم یا اصلاً ثروتمند نیستم.
یا باید مانند مایکل جکسون باشم یا اصلاً محبوب نیستم.
یا باید مانند بیلی گــراهـام باشم یا اصلاً مبـشر نیستم.
اگر اینطور فکر می‌کنید بهترست خالصانه توبه کنید و از پرسه زدن در کوچـه باغ های خیال پردازی، خـودکم بینی و تخیلات بیرون بیایید .
در دنیا هیچ کسی وجود ندارد که خدا بخواهـد شما مثل او باشید. شما منحصر بفـرد و یگانه آفریده شـده‌اید و مانند اثرانگشت تان بی‌نظیر و استثنایی هستید. اوج موفقیت شما این است که بهترین خودتان باشید.شـما تنها کسی هستید که باید مثل او بشـوید. برای داشتن اعتماد بنفس باید اولین خودتان باشید . نه دومین دیگران . لطفاً در حسرت خـامه روی کیک دیگران نباشید چون از خـودتان دور و با خودتان بیگانه می‌شوید.
جلیل سپهر
Commentaires