خـدا طـردشـدگان را طــرد نمی کنـد.

شخص نابینایی را که مسیح شـفا داده بود، توسط مذهبیون یهود از معبد بیرون رانده شد. این امر به معنای از دست دادن تمام حقوق اجتماعی، ملی و انسانی یک شهروند یهودی در آن روزها بود، بعبارتی او را از جامعه طــرد می کردند. مسیح به محضی که شنید این شخص را بیرون کرده و حق شهروندی انسانی را از او را گرفته اند، بدنبالش رفت، پیدایش نمود و با افتخار پیشنهاد داد که بوسیله ایمان به فیض خدا، شهروندی افتخاری ملکوت آسمان را دریافت کند. (یوحنا ۵: ۳۴-۳۵) این دعوت برای او خیلی بیشتر از شفای چشمانش ارزش داشت، زیرا وقتی طرد شد، مسیح را بعنوان پشتیبان در کنار خود دید.

مشکل انسان تنها بوسیله حل نیازهای جسمانیش رفع نمی شود. ما نیازهای عاطفی، روحی و روانی نیز داریم. مسیح گفت انسان فقط محض نان و آب زنده نمی ماند، بلکه نیازمند ارتباط کلامی، رابطه حضوری و گفت و شنود است.

امروز هم عیسی بدنبال تمام کسانی است که بهر دلیلی طرد شده اند. او در کنار من و شماست تا وقتی کسی را برای شنیدن درد دل هایمان نداریم، صمیمانه به حرف های دلمان گوش کند و با ما سخن بگوید.

کلام خدا می‌گوید: خدا تدبیرها می کند و طرح ها دارد تا هیچ طردشده بوسیله انسان های سرد و بی احساس، و بی روح از حضور خــدا آواره نشوند. (دوم سموئیل ۱۴: ۱۴)

تجربه همه طردشدگانی که توانستند به خدا اعتماد کنند گواهی می دهد که حقیقتا خـدا هیچگاه طردشـدگان را طـرد نکرده است. همین حالا به او اعتماد کنید. جلیل سپهر