در دنیایی که همگانی ترین طبیعت اغلب آدم ها " ناسپاسی و قدر ناشناسی " ست .
انتظار قدردانی افراد بیهوده ست و زجرتان میدهد .
در دنیایی که طبیعی ترین خصلت آدمها " خـطا کردن ست ".
انتظار سالم و درست زیستن افراد مایوس تان میکند .
در دنیایی که دروغ مصلحتی فضیلت اخلاقی مذهبی بشمار میآید.
تشخیص راست و دروغ وعده و ادعاهای مذهبیون غیر ممکن است .
در دنیایی که فریب و خدعه و نیرنگ و تطمیع کردن استراتژی جاذبه و جذب افراد ست .
انتظار صداقت از پـیـر و پـیـرو داشتن خود فریبی کودکانه است .
درد نیایی که چهره های فتوشاپی و گریم شده بعضی دختران و لفظ قلم صحبت کردن و زیر ابرو برداشتن و استایل لاکچری نشان دادن بعضی پسران بزرگترین انگیزه عاشق شدنست .
انتظار دیدن عشق پاک و حس زلال و عاطفه ای ماندگار توقعی گنگ و بی معنی و باطل ست.
در دنیایی که هزینه وفادار ماندن سوختن و قربانی شدن و خود انکاری ست .
انتظار وفادار ماندن در رابطه ها حال دلت را بد میکند و حس سرخوردگی و تحقیر و گم شدن در فضایی ناشناخته پیدا میکنی .
مشکل رابطه ها زمانی پیچیده تر شد که در دنیای مجازی بدنبال دنیای حقیقی رفتیم .برای درمان دنیای گرفتار بحران عاطفی و فقر انسانیت کفگیر سیاست و مذهب و انرژی درمانی و توصیه های علمی و درس و حدیث اخلاقی عملا به ته دیگ خورده و تنها یک راه باقی مانده است . " باید همه آنچه هستیم بمیرد و خلقت دیگری و تولد تازه ای پیدا کنیم "
این تمام رویایی ست که عیسی مسیح بخاطرش مصلوب شد و همه حرفی ست که به همه ساکنان دنیا گفت که : برای خلقت تازه باید در انسانیت کهنه خود بمیرید و انسانیت جدیدی بدست آورید . کلام خدا میگوید : پس اگر کسی در مسیح باشد خلقت تازه ای ست چیزهای کهنه درگذشت و اینکه همه چیز تازه شده است . ( اول قرنتیان 5 : 17 )
به یقین خلقت تازه و انسانیت جدید تنها راه باقی مانده ست .
زیرا "دنیای ما تعمیر شدنی نیست بلکه فقط باید تعویض شود "
جلیل سپهر
Comments