سفری به آنچه باید باشیم

پاییزفصل مهاجرت پرندگان بطرف سرزمین های گرم ست.آنها بطور غریزی با تغییر دمای هوا آماده ترک آشیانه و حرکت بسوی مناطق گرم میشوند و بطرزی شگفت انگیزی راه خود را پیدا می کنند پرندگان مهاجر هرگز با حدس و گمان، شاید و اگر و اما، براه نمی افتند، زیرا به مقصد خود اطمینان دارند و می دانند که برای زندگی کردن نباید وابسته امکانات و دل بسته مکان باشند.آنها به آسانی همه چیز را رها می کنند و به آرامی می روند، بدون هیچ آه و افسوس و حسرتی. پشت سرشان را هم نگاه نمیکنند. زیرا به آمدن بهاری دیگر ایمان دارند. شاید بهتر از ما فرق دلبستگی و وابستگی را فهمیده اند کاش بیاموزیم که چرخ زندگی مان با وابسته شدن به امکانات مکانی و زمانی از حرکت بازمی ایستد کاش بیاموزیم که با حدس و گمان، و شک و تردید راه مان را گم می کنیم و گرفتار سلیقه و نظر دیگران میشویم کاش بیاموزیم که رمـز غصه نخوردن برای امروز،حرکت کردن بطرف فرداست نه به گذشته هایی که دیگر وجود ندارند کاش بیاموزیم که مهاجرت یعنی" سفری ازآنچه هستیم بسوی آنچه باید باشیم " تا خود را زندگی کنیم نه جبرشرایط و قهرآدمها را مهاجرت یعنی : حرکت کردن از ایمان تا با به ایمان . عبور از فیض تا به فیض . گذرکردن از قوت تا به قوت و خرامیدن از امید تا به امیدی که ترا ازوسوسه خودسانسوری و دسیسه مرگ خاموش برهاند تا زنده بمانی و تحقق رویای فردایت را تجربه کنی کلام خدا میگوید: “آنچه درعقب است را فراموش کرده خویشتن را بسوی آنچه در پیش است می کشانم و درپی مقصد می کوشـم.” (فیلیپیان ۳: ۱۳-۱۴) سفر مهاجرتی خوشی را برایتان آرزو میکنم جلیل سپهر