صدای ایمان وعمل بدون محبت

کلام خدا در اول قرنتیان فصل ۱۳ آیات ۱ تا ۳ می‌فرماید:

اگر به زبان فرشته ها صحبت کنی، اگر بتوانی مانند پیامبران نبوت کنی، اگر جمـیع اسرار و علم عالم را بـدانی، اگر با ایمانت بتوانی کوهها را منتقل کنی، اگر همه اموالت را بعنوان نــذر و صدقه بدهی، اگر جسمت را برای صواب به شعله آتش بسپاری، ولی محبت خدا را نداشته باشی مانند نـحـاس و سنج فغان کننده هستی.

نحاس یعنی ظروف صدا داری مثل کاسه، قابلمه، دیگ، تشت حمام، و آفتابه مسی که از دستت بیفتد و صدای گنگ و بی معنی بدهد.

لطفا از این آیات سریع عبور نکنید تصور کنید: شخصی به زبان فرشتگان صحبت کند. شخصی مانند پیغمبران نبوت کند. شخصی اسرار کائنات را بداند. شخصی کوه و صحرا را جابجا کند. شخصی اموالش را نذر و صدقه بدهد. شخص جانش را قربانی عقیده اش کند. اما محبت خدا را در قلبش نداشته باشد.

آخــه مگه میشه؟ مگه داریم؟ بله میشه.

بسیاری افراد جسم و جان و مالشان را می دهند و به ماشین مذهبی و بولدوزر ادعای قدوسیت تبدیل شده اند، اما هیچ بویی از محبت خدا نبرده اند.

کلام خدا می‌فرماید: “صدای اعمال این افراد مانند نحاس صدا دهنده و سنج فغان کننده است.” بعبارتی: مانند صدای افتادن تشت مسی بر کف حمام است. مانند صدای افتادن کاسه و قابلمه مسی بر کف آشپزخانه است. مانند صدای افتادن آفتابه مسی از پنجره بر آجرهای کف حیاط است. صدای چنین اتفاقانی همیشه ترسناک، زجر آور، و خسته کننده است.

برعکس این افراد اگر محبت خدا را داشته باشیم با دست خالی هم دلهای خالی را لبریز از خوشی خواهیم کرد. ثمره خدمت با محبت الهی هرگز از بين نمی‌رود، زيرا خدا محبت است و محبت هرگز ساقط نمی‌شود.

لطفا قبل از انجام هر کاری، ابتدا به انگیزه و نیت خود فکر کنید، زیرا نتیجه «کارهای خوب با نیت بد» به اندازه «کارهای بد با نیت خوب» مخرب است. مبادا روزی صدای اعمال بدون محبت مان صدای افتادن آفتابه و قابلمه و تشت حمام باشد.

جلیل سپهر