عبادت بجـز خدمت خلـق نیست

شکرگزاری کیفیت انسان است نه کمیت مراسمش

در هیچ قسمت کلام خدا نمی خوانیم که یوسف مانند فریسیان ریاکار و زهد فروش تسبیحی بدست گرفته درگوشه ای نشسته از صبح تا شب مشغول تسبیح انداختن و ذکرگفتن و انجام مراسم مذهبی، یا حفظ کردن حدیث و روایات باشد و زیر لب ورد بخواند و به چپ و راست فوت کند .

اما بطور خیلی دقیق، شفاف، مشخص و واضح می خوانیم که یوسف با اقتدار تسخیر ناپذیری در برابر وسوسه جنسی ، طمع ، خشم ، کینه، نفرت و حس انتقام گرفتن دلیرانه مقاومت و ایستادگی کرد و در امانت خیانت نکرده و از دشمنانش انتقام نگرفت .

یوسف در غلامی به زن خیانتکار فوطیفار که سعی میکرد او را وسوسه کند گفت: “شوهرت بمن اعتماد کـرده چگونه می توانم بـه او خیانت‌ کنم و به خداوند خطا بورزم.” (پیدایش ۳۹: ۹)

یوسف درمقام عزیز مصر بودن و اقتدار سیاسی به برادرانش گفت:“نگران رفتارتان در مورد من نباشید. زیرا نه شما بلکه خدا اجازه داده بوسیله آن شرایط تلخ به این شرایط شیرین برسم.”

(پیدایش ۴۵: ۵)

خشک مذهبی بودن و زهد ریاکارانه و تکرار بی معنی اوراد و روزی هزاران بار شکرگفتن یک حس کاذت تقوای پوشالی بوجود میآورد که شخص خودش را آنقدر پاک تر و برتر ازدیگران میبیند که هرگونه ظلم و جنایتی درحق دیگران را امری طبیعی و الهی میداند

پس شکرگزاری واقعی چیست ؟

شکرگزاری نـق نـزدن و ننالیدن و راضی بودن از هزینه ای ست که برای حفظ باورهای خودمان پرداخت می کنیم حتی اگر این هزینه ، بهایی گزاف وجفایی سخت باشد . مانند عاشقی که با حس قدردانی هر هزینه ای را بدون طلبکار بودن برای عشقش میپردازد

شکرگزاری چشم و دل پاک داشتن . در امانت خیانت نکردن و در چهارچوبه اراده دل ‌خدا ماندن و به حـریم خصوصی دیگران احترام گذاشتن و حقوق دیگران را رعایت کردن است

شکرگزاری لذت بردن سالم و پاک از همه مواهبت الهی و مزه مزه کردن لذتبخش لحظه های زندگی بوسیله خدمت به دیگران در رضامندی دل خداوند است . شکرگزاری کیفیت شرافت انسان است نه کمیت نوع مراسم مذهبی اش

بقول سعدی شیرین سخن

عبادت بجـزخدمت خـلق نیست

به تسبیح و سجاده و دلق نیست

جلیل سپهر