فصل شکوفایی هویت

برای درخت امیدی ست که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و شاخه هایش نابود نخواهد شد، اگر چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد. لیکن از بوی آب، دوباره ریشه میزند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد. ( ایوب 14 : 7 - 9 )

بهار برای اثبات هویت رویاننده اش هیچ نیازی به توضیح دادن و دفاع کردن و حرف زدن و بحث کردن و قانع کردن افراد ندارد . وقتی فصلش فرا برسد چنان جلوه های شکوهمندی میسازد که هوش از سر همه منتقدانش میرود و همه تبر بدستان انگشت به دهان مانده و دیگر حرفی برای گفتن ندارند .

بگذار مانند بهار فصل روییدن بذر هویت و زایش دوباره تنه قطع شده زحمات و شاخه های بریده شده خدماتت فرا برسد. آنوقت دیگر هیچ نیازی به اثبات خود و یا دفاع در برابر مبتلایان به بیماری حسادت و نفرت و غرور نداری . زیرا آنها در حالیکه از حیرت انگشت به دهان گرفته اند حتی با بستن چشمانشان بر روی واقعیت نمیتوانند عطر حضور پیروزمندانه ات را انکار کنند . لطفا منتظر فصل شکوفا شدن هویتت باش .

جلیل سپهر