ویروس خود برتر بینی

اگــر روزی اینطور فـکر کنیم کــه: هر که ما را دوست ندارد بـد است، هر که رقیب ماست مانع پیروزی است، هر که ما را تایید نمی کند دشـمن است، هر که ما را درک نمی کند بی شعور است، هر که به ما منفـعت نمی رساند خائـن است، هر که عقیده ما را قبول ندارد بی ایمان است، هر که زبـان ما را نمی فـهمد زبان نـفهـم است، هر که خط ما را نمی تواند بخوانـد بیسواد است، هر که به ما احتـرام نمی گـــذارد بی تربـیـت است، هر که هیچ علاقه ای به علایق ما ندارد . بی احساس، بی هنر، بی سلیقه، بی درایت، بی کفایت، بی لیاقت، بی تمدن، بی کلاس، و بی شخصیت است . آنوقت مطمئن باشیم از خودمان خـدایی ساخته ایم که باید تمام کائنات دورش بچرخـد و همه ساعت هایشان را با وقت ما تنظیم کنند. بعبارتی گرفتار بیماری « خودبرتربینی » شده ایم و نیازمند شـفای الهی هستیم.

ویـروس « خـودبرتربینی » از میان خیلی زن و شوهرها، خیلی مذهبیون خیلی مقامات ، اساتید دانشگاهها ، شخصیت های علمی و فرهنگی، سیاسی و خصوصا از میان بعضی خوانندگان و هنرپیشگان بی جنبه قربانیان زیادی گرفته و تمام ارزش های انسان بودنشان را به غارت برده و از آنان موجوداتی نیمه انسانی با کیفیتی بسیار نخ نما شده ساخته که بجز سلبریتی بودن هیچ مفهومی و هیچ دلیلی برای زنده بودن ندارند .

خود برتربینی، زهـر شیرینی است که با لذت و غرور نوشیده می شود، و با ذلت و خفت شخص را هلاک میکند.

در هر مقام و جایگاهی که هستیم، اگر روزی چنین حسی بسراغمان بیاید بهترست بلافاصله با فروتنی بحضور خدا زانو بزنیم و با اعتراف خود را از دام شـریر برهانیم. زیرا حـس « خودبرتربینی» ابتدای منطقه بدون بازگشت است و قدم بعـدی فقط ضعیف شدن، دلسرد و ناامید شدن نیست ، بلکه سقوط مطلق به دره خودشیفتگی مزمن است . بیایید بجای محکوم کردن یکدیگر و گفتن اینکه « این مطلب در مورد شخصیت تو نوشته شده » ، ابتدا برای حفاظت خودمان از خودبرتر بینی و رشـد و تقویت ایمان مان دعا کنیم. جلیل سپهر