پلی بسوی فردا

وقتی ازدواج می کنیم، با همسرمان یک پل مهم از امروز به فردا می سازیم و به یک یا چند نوزاد که حاصل روابط دوستانه خودمان است می گوییم: بما دو نفر اعتماد کنید .بیایید از روی این پل عبور کنید و به فردای خودتان برسید اصلا نترسید ما همیشه سر این پل را محکم در دستهایمان نگه داشته ایم .

فرض کنید حالا که بچه ها در وسط پل در حال عبور هستند بنا به هر دلیلی یک طرف یا هر دو طرف پل قطع شود، آنوقت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ البته که دیگر مهم نیست تقصیر با کیست. و کدام یک اشتباه می‌کند. مهم اینست فرزندانی که در وسط پل هستند از ارتفاع امنیت روحی و روانی خود، به دره ناامنی و بی اعتمادی سقوط خواهند کرد.

برای کسانی که مجبور به طلاق شده اند، خدا روح محکومیت نمی آورد، بلکه راه های خاص کمک رسانی به این افراد را دارد و ایشان را ترک نمیکند .

اما روی سخن من با عزیزانی است که در شرف ازدواج هستند، زیرا فکر کردن و حساس بودن به این موضوع قبل از ازدواج ، عمیق ترین، مسئولانه ترین و شرافتمندانه ترین نکته است که باید به آن، بر اساس طرح الهی برای ازدواج بیندیشیم، نه اینکه به مزه دهان، رویت چشمان، خشک شدن گلو، سرخ شدن صورت، و گرفتن نفس مان در شبی رومانتیک همراه با اشک مهتاب و رقص شمع و جفتک پروانه بسنده کنیم.

امنیت بچه ها بعنوان عبور کنندگان فردای این پل، این ارزش را دارد که قبل از بوجود آمدنشان، بیشتر از قـد و هیکل، قیافه، و سخنان رومانتیک بر روی استحکام این پل و تداوم آن فکر کنیم.

اصلا منصفانه نیست که فرزندان ما، فردا با خشم و فریاد تقاص انتخاب های هیجانی، لذت بخش و حساب نشده و تصمیمات در فضای رومانتیک و کم نور و همراه با موزیک ملایم رستوران رفتن های امروز ما را بدهند.

خداییش این خیلی ظلم است . لطفا به فردای فرزندانتان بیندیشید. این دختر خیلی زیبا و یا این پسر خیلی خوشتیپ قرار نیست فقط همسر شما باشد .او شریک شما در ساختن پلی بسوی فردای فرزندان شماست . جلیل سپهر