کاش جاده های پاییزی پر پیچ و خم بود

کاش همه جاده های پاییزی پر پیچ و خم بود تا هیچ کس نتواند با سرعت و عجله از پاییز عبور کند . بلکه با صبر و حوصله آخرین رقص شکوهمند برگها را در حين آخرين وداع ببیند . آنها با رقص سحر آميز شان چیزهایی برای گفتن دارند که بايد بشنویم تا قدر لحظه ها و صحنه هاي بدون بازگشت زندگي را بدانيم.

کاش در مسیر زندگی عجله ای برای رسیدن به مقصد نمیداشتیم تا لحظه های بدون بازگشت را زندگی کنیم . کاش بجای نگرانی از جداشدن های فردا . امروز از با هم بودن هايمان لذت ببريم . کاش تمرکزمان را از نداشتن های آنچه در آرزوی مان ست برداشته میشد و بر روی داشتن های واقعی مان قرارمیگرفت . کاش خوشبختی را از تخیلات مان نسیه نمیکردیم و با واقعیت نقد امروزمان میزیستیم تا ديگرهيچ جايي براي افسوس و حسرت فردا باقى نماند .

جليل سپهر