یه دنیا حرفه توی این عکس .

از اون حرفایی که نه گفتنیه نه نوشتنی و نه خوندنی . حرفایی که فقط باید بفهمی و هضمش کنی و بذاری قسمتی از وجودت بشه . حرفایی که نه سواد میخواد نه مدرک و هوش و استعداد . یه خرده احساس و یه ذره عاطفه کافیه تا همه مون هر جا که هستیم . هر چقدرم که سرمون شلوغه. بتونیم همه حرفای این عکسو بفمیم و هضمش کنیم . خدا سایه همه مادرها را روی سر فرزندانشون حفظ کنه .

جلیل سپهر