خیلی طول میکشد و خیلی سختی میکشی تا بفهمی:
همه که در وطنت بدنیا آمده اند هموطنت نیستند
همه که مدعی دوستی ات هستند دوستت نیستند
همه که به کلیسا و مسجد و معبد میروند به خدا ایمان ندارند
همه که ازدواج میکنند همسر و شریک زندگی نیستند
همه که بچه بدنیا میآورند الزاما پدر و مادر مسئولیت پذیر نیستند
همه که نر هستند مرد نیستند و همه که ماده هستند زن نیستند
همه که از آزادی و برابری صحبت میکنند طالب آزادی و برابری نیستند
همه که با لبخند به منزلشان دعوتت میکنند راغب به مشارکت نیستند.
همه که به ظلم اعتراض میکنند خواهان رعایت حقوق مظلومین نیستند .
و در نهایت به وضوح میفهمی همه همانطوری که نشان میدهند واقعاً همان نیستند .
اما وقتی فهمیدی، آنوقت دوران طفولیت را کنار گذاشته و بزرگ شده ای .
آنوقت از رنج هایت بخاطر رفتار دیگران و توقعی که از آنها داری آزاد میشوی
آنوقت میفهمی فرق بزرگی ست بین اجناس تزیین شده ویترین فروشگاه ها با اجناسی که تحویلت میدهند .
آنوقت به بلوغ فکری رسیده و میفهمی که تنها خداست که در هر شرایطی خدا بود و خدا ماند و خدا خواهد بود . مابقی قابل تغییرند و با اولین بهانه رنگ و طعم و عطر و شکل و ماهیت عوض میکنند .
بنابرین همه را دوست داشته باش . همه را محبت کن و به همه احترام بگذار ولی تنها به خدا اعتماد کن و به کسی که خدا میتواند به او اعتماد کند .
عبرانیان ۱۳ : ۸ میگوید: تنها عیسی مسیح است که دیروز و امروز و تا ابدالاباد همان است که بود و هست و خواهد بود .
جلیل سپهر