گاهی لازمه بی خیال آدما بشی کارای خونه رو کناربذاری ریخت و پاش ها رو بحال خودش رها کنی. برا چند دقیقه هم که شده هپی فیس و لایک و قلب های دنیای مجازی رو فراموش کنی قهوه ت رو بیاری کنار پنجره و بذاری دست نوازشگر باد صورتت رو نوازش بده و داغی قهوت رو با فوت کردن سردش کنی و آروم آروم به یه نفر فکر کنی. راستش همه مون باید یه وقت خلوتی داشته باشیم و به اون یکنفر فکر کنیم
ببینیم داره چکار میکنه با زندگیش ؟
بفهمیمش . حالشــو بپرسیم
روحیه اش رو درک کنیم
ببینیم موهاش الان چه رنگیه ؟
نبض غم و شـادی هاشو بگیریم
ببینیم توی چه قسمت هایی احساسش کوبیده شده ؟
وضع پوست و طپش قلب و طرز نفس کشیدناش چجوریه ؟
یخورده خاطره هاشو فشار بدیم ببینیم کجاهاش آخ میگه ؟
بعد با مهربونی بهش بگیم : هـــی نگران نباش برا همیشه مسیح و من کنارتیم . هرکی رو از دست بدی . توی هر شرایطی بیفتی. هرکی ترکت کنه من و مسیح رو داری . همیشه روی ما دوتا حساب کن
و بعد نفس عمیق بکش بگو دوسش داری. براش شکرگزاری کن. وقتی آروم شدی برو جلوی آینه و اونی که داشتی بهش فکر میکردی رو ببین و بهش چشمک بزن و بگو " زیاد سخت نگیر زندگی یـه طنـزه بامزه ست باید باهاش بخندی و دیگران رو بخندونی "
جلیل سپهر