نوروز، جشنی سلیقه ای نیست که شخصی موافق یا مخالفش باشد. نوروز، جشنی مذهبی نیست که وابسته به انکار یا تأیید مذهبیون باشد.
نوروز، جشن مناسبتهای سیاسی هم نیست که دولتی قادر به ترویج و یا تحریم ش باشد. نوروز، محو شدنی نیست.
نوروز، جشن یادآوری ریشه های باستانی ملت ایران است. نوروز، جشن ارج نهادن به اصالت ها و یادآوری جوهر ایران باستان ست. نوروز، نماد آغاز بهار است و با زایش طبیعت گره خورده است.
نوروز جشن جوانه هاست که پوست سفت و زمخت و صمغ گرفته درخت پیر را درهم میدرند و قد برمی افرازند. نوروز، محو شدنی نیست.
نوروز، برهم زننده سکوت سنگین زمین سرما زده ایست که یخهای زمستان لب هایش را دوخته بودند.
نوروز، درهم شکافتن دل خاک ست و سر بر افراشتن دانه ای که خزان بی رحم در گوشه خلوت باغ زنده بگورش کرد.
نوروز، زمان پرواز بلبلانی ست که از ترس جلادان باد پاییزی و برف زمستانی پناهنده دودکشها شده بودند. نوروز، محو شدنی نیست.
نوروز، زمان بازگشت لک لک ها و دُرنا های عاشق است. زمان به خانه برگشتن پرندگانیست که برف و یخ زمین مجبورشان کرد به دیاری غریب و دور از سرمای خانه مهاجرت کنند.
نوروز، صفحه ای و روزی از تاریخ نیست. نوروز اصالت تاریخ ایران ما است. نوروز، نگهبانی ست که در تغییر فصل و نسل نمی گذارد هویت و اصل مان تغییر یابد.
برای ملتی که محو نشدنی زیست می کند. نوروز، محو شدنی نیست.
جلیل سپهر