یه شب خلوت و تاریک با پای برهنه داشتم روی شن های ساحل دریا قدم می زدم، یهو عکس ماه رو دیدم که افتاده وسط دریا و با موج ها تکون می خوره اما غرق نمیشه
گفـتم: خـدایا چرا ماه افتاده وسط دریا غرق نمیشه ولی من توی ساحلم ولی دارم غـرق میشم؟
انگار یه نـدایی توی قلبم گفت: “ماه عکسش توی دریاست ولی خودش توی آسمونه، اما تو، خودت توی دریای شک و تـردیـد هات ایستادی و فقط عکست توی باورهاته، برای همین خودت داری توی دریای ناامیدی ها غرق میشی در حالی که باورهات توی ساحل هستند
کلام خدا می‌گوید: “خـدا ما را با مسیح برخیزانید و در جایهای آسمانی با مسیح نشانید
(افسسیان ۲ : ۶)
زندگی مسیحی قانون خودش را دارد. هر چقدر موجودیت ما در حضور خدا مجازی باشد حضورمان در صحنه مشکلات حقیقی خواهد بود. برعکس هرچقدر که وجودمان درحضورخدا حقیقی ترباشد در صحنه مشکلات مجازی ترخواهیم بود
زندگی پیروزمند یعنی مانند ماه عکست در دریای مشکلات باشد ولی فکر و رویا و امیدت در جایهای آسمانی
جلیل سپهر