اگر از راههای بد خویش بازگشت نماییم، خدا از آسمان اجابت خواهد فرمود، و گناهان مان را خواهد آمرزید و مملکت مان را شفا خواهد داد. (دوم تواریخ 7 : 14 )
ما مردان ایران زمین از چه خطایی باید بازگشت کنیم و مسئولیت چه گناهی را باید بپذیریم تا راهی برای شفای زخم های کشورمان مهیا شود؟
کاش روزیکه ورود زن را به استادیومهای ورزشی منع کردند مردان هرگز وارد استادیوم ها نمیشدند و زمین فوتبال را خالی میگذاشتند.
کاش زمانیکه فروشنده از فروش اجناس به زنی که حجاب نداشت امتناع میکرد مردان اجناس را زمین گذاشته از فروشگاه بیرون میآمدند
کاش زمانی که بخاطر آپارتاید جنسیتی . اتوبوس و اماکن عمومی را تفکیک جنسیتی کردند مردان پیاده میرفتند . از صف بیرون میآمدند و قدم به اماکن عمومی نمیگذاشتند .
کاش زمانیکه در تقسیم ارث و میراث حق زن را نصف حق مرد قرار دادند مردان طالب سهم برابر با خواهرانشان بودند.
کاش زمانیکه گرفتن چند همسری برای مردان را آزاد و تشویق کردند بعضی مردان بدنبال زن دوم نمیرفتند و نسبت به حقوق همسر و سلامتی روانی و شخصیتی بچه هایشان وفادار میماندند
کاش زمانیکه دفاتر صیغه خانه را براه انداختند بعضی مردان بطرف آن هجوم نمی بردند و بهداشت و سلامتی خانواده را آلوده و تخریب نمیکردند .
کاش زمانی که یکنفر متعرض زنی میشد همه مردان حاضر در آن محل بجای نظاره گری بیتفاوت کنار آن زن میایستادند .
کاش زمانی که میخواستند زنی را سنگسار کنند مردان سرزمینم برای دیدن دردناکترین صحنه ها و شنیدن دلخراش ترین ضجه ها به آن محل نمیرفتند .
آنوقت در این همه سال به روی دخترانمان اسید نمیپاشیدند .
آنوقت به صورت دختران مان تیغ نمی زدند .
آنوقت به دخترانمان هتک حرمت نمیکردند و بر سرشان چماق نمیزدند .
آنوقت دخترانمان را رسما به فحشای با عراقی ها تشویق نمیکردند.
آنوقت جلوی چشم همه دختران مان را نمی ربودند و در خلوت بلایی بسرش نمیآوردند که دیگر قادر به ادامه زندگی عادی نباشد .
هدف محکوم کردن و نمک به زخم پاشیدن نیست .
هدف درک کردن و احساس مسئولیت کردن است .
هدف پذیرفتن سهم مردان در نادیده گرفتن حقوق طبیعی زنان ست
و در نهایت هدف دریافت فیض خدا برای شفای مملکت مان ست
امروز حداقل کاری که برای جبران بی تفاوتی های دیروز میتوان انجام داد اینست که از خانواده های داغدار مان معذرت خواهی کنیم و با صداقت بگوییم درست است که مامور گرفت . بازجو تجاوز کرد و جلاد کشت ولی منهم سکوت کردم . لطفا بی تفاوتی مرا ببخش .
جلیل سپهر