یوسف درب سیلوی گندم را به روی مردم قحطی زده باز کرد. ( پیدایش 41 : 56 )
ایران ما امروز روزگار سختی را میگذراند و مانند یوسفی ست که بخاطر جهالت برادران نانجیب و فاقد شرافتش دچار زخم های عمیق روحی و عاطفی شده که با کمال ناجوانمردی او را به چاه انداختند و باعث درماندگی. تنگدستی . غلامی . آوارگی . دربدری . بدنامی و زندانی شدن او شدند . اما این همه داستان یوسف نیست. و این شرایط هم آخر ماجرای ایران و ایرانی نیست . و روزی مدرک جعلی نسل سوخته بودن ایرانی مانند پیراهن خونین یوسف که مدرک جعلی مرگ او برای پدرش یعقوب بود برملا خواهد شد و پدران این سرزمین گرفتار ظلم از کلبه احــزان بیرون خواهند آمد .
ایران دردمند امروز مانند یوسف گرفتار دسیسه و توطئه برادران نامردش فردای بسیار شکوهمند و درخشانی دارد. درخششی که حتی در ذهن ایران ستیزان متهاجمی که او را به این روزگار انداخته اند قابل تصور نیست .
یوسف در نهایت شخص دوم مصر شد و در زمان قحطی درهای سیلوی گندم را به روی مردم قحطی زده باز کرد و عزیز مصر نامیده شد و بعد از سالها دوری تحمیلی پدرش را در آغوش گرفت و به اسطوره مقاومت برای همه نسل ها تبدیل شد و ماجرای زندگی اش همواره حرفی برای گفتن دارد .
اینست تصویر فردای ایران ما . مملکتی سر بلند و مقتدر که عزیز خاورمیانه خواهد بود و درب سیلوی تجربیات ارزشمندش را به روی دنیای گرفتارقحطی عشق و احساس و عاطفه خواهد گشود .
جلیل سپهر